Wyznawca mądrości starogreckich mędrców i chasydzkich cadyków, łączący ironię z tęsknotą, zwątpienie z pobożnością, pychę z pokorą. Według niego fenomen twórczości polega na umiejętności łączenia ze sobą tego, co racjonalne, z tym, co irracjonalne, tak aby jedno i drugie nie tylko się nie wykluczało, ale i wzajemnie dopełniało. Wewnętrzne sprzeczności i paradoksy wizualizuje w swoich pracach.